26. oktobra 1961. stiže vest da je Andrić dobio Nobelovu nagradu za književnost. Dok prima telegrame i čestitke, Andrić se preseca prošlosti, vraća se u vreme savezničkog bombardovanja i borbe za oslobođenje advokata Beograda 1944. godine kada je živeo u Prizrenskoj ulici, kod svog Branevog prijatelja . Taj period su obeležili plodno stvaralaštvo i njegova tajna ljubav sa Milicom Babić. U atmosferi neizvesnosti prvih dana oslobođenja Beograda i početak stvaranja socijalističke Jugoslavije, Andrić prolazi kroz etičke dileme i optužbe građanskog Beograda da je izdao prija i savest. Andrić tada, kada su njegove karakteristike pod lupom novog režima, susreće Đilasa, Zogovića i druge pisce u partizanskim uniformama.
