In hun vrije tijd, na hun studie of hun werk, ontmoeten kinderen en adolescenten tussen de acht en zestien jaar elkaar op de School voor het Stierenvechten in Madrid om de kunst van Cúchares te leren: Torear. In hun maag is er geen honger zoals in het verleden, hun dromen liggen niet in het hebben van een boerderij en beroemd zijn. Hun enige dromen zijn om voor een stier te staan, een dier waarmee de dood gepaard gaat, waarvan ze zich volledig bewust zijn, zoals hun leraren hen er voortdurend aan herinneren. Deze, gepensioneerde stierenvechters, sommigen door leeftijd, anderen door geweld en allemaal met hun lichaam vol littekens veroorzaakt door de hoorns van een stier. De naakte stieren vechtscènes is fascinerend zonder uitbuitend te zijn, en het dient als een analogie voor de kwetsbaarheid die deze jonge stierenvechters hebben als ze in de ring staan met de stieren.
